In ons wedstrijdvoorstel zetten we sterk in op een 'bemiddelende' buitenruimte als cruciaal om ontmoeting op de site te bevorderen. We zorgen dat elke leefgroep zijn eigen voordeur heeft, via een pad door de eigen voortuin bereikbaar. Lage beplanting rond de tuin biedt privacy, toch kan men er overheen kijken naar dorp en park. Het park biedt activiteiten die zowel voor de buurt als de WZC-bewoners verbindend zijn.

Elke leefgroep heeft een eigen, veilige binnentuin in het hart. De leefruimte en eetplaats zijn in contact met de buitenwereld en deze tuin. Op het dak zijn extra functies ingebed in een daktuin, opgevat als beschutte oase: bv. de wellnessbadkamers maken baden er tot een zintuiglijk plezier: omgeven door licht en groen, maar toch in privacy.

De leefgroepen zijn goed onderling verbonden, echter het dienstencentrum/cafetaria plaatsten we 'los' in het park. We merkten bij de jury dat dit een onrealistisch voorstel was en trekken nog meer lessen uit dit ontwerpend onderzoek.