Het hart van het bouwblok waarin het neogotische stadhuis zit genesteld, wordt vrijgemaakt. Het binnengebied wordt ‘ontpit’: aanbouwsels worden gesloopt om plaats te maken voor één grote, groene binnentuin. Zowel de linkervleugel als het neogotische monument krijgen hierdoor opnieuw licht en zicht aan de achtergevel. Het monument krijgt zijn volle présence terug, het huisvest immers de meest representatieve ruimtes waaronder de gemeenteraadzaal, de vredeszaal, de trouwzaal…

In een volledig nieuwe rechtervleugel naast het stadhuis komt op de gelijkvloerse verdieping een stadswinkel met onthaal en loketten (‘front office’). Het is een dubbelhoge ruimte met grote ramen. Daarin worden op een tussenniveau de stadsarchieven ‘opgehangen’, als het ware als losse, zwevende volumes. De depotruimtes zijn dus zichtbaar voor de bezoeker en geven met hun materialiteit en volumetrie de onderliggende ruimte vorm. De stadswinkel loopt over in de leeszalen en ontvangstruimtes van het stadsarchief. Samen vormen ze één grote ruimte die zich uitstrekt tot aan de binnentuin.

Alle vleugels – oud en nieuw – staan met elkaar in verbinding. Het neogotisch blok wordt op elk niveau ontsloten door een nieuw lift- en trappenhuis op het scharnier met de nieuwbouw. Dat bevordert de vlotte toegankelijkheid en bereikbaarheid van de verschillende stadsdiensten. Maar de vleugels staan niet alleen fysiek met elkaar in verbinding. Omdat ze alle rondom de groene binnentuin staan en erop gericht zijn, krijgt de ene vleugel doorheen de binnentuin zicht op de andere; er ontstaan ook visuele verbanden tussen de verschillende delen van het bouwblok. De oriëntatie op de tuin maakt bovendien dat de binnenruimtes baden in licht. Kleinere wintertuintjes, patio’s en lichtschachten versterken deze kwaliteit, onontbeerlijk voor het welbevinden op de werkvloer.