Het bestaande polderlandschap wordt omgevormd tot een polderpark. Bomenrijen dwars op de Schelde realiseren een coulissenlandschap. De schaal van de polder blijft, het beeld wordt echter in sequensen gevat. De combinatie van bomenrijen, poldergrachten en brede natuurstroken monden uit in een nat gebied parallel aan de Schelde.

Het polderpark sluit aan op Den Dam en via het museum Emile Verhaeren op de Kaai. De Kaai, als verlengde van de Kerkstraat, gaat via drie treden naadloos over in een warm ingericht balkon. Het balkon is één langgerekte zitplek met de blik op het water én de Kaai. Het creëert een ontmoetingsplek onder een aangenaam bomendak op maat van het Rivierpark Scheldevallei, de Schelde, het dorp en de Kaai.

Het Schelde-balkon wordt omarmd door een ensemble, een combinatie van dingen en plekken: het nieuwe Emile-Verhaerenmuseum, het veerhuisje en de kerktoren. De positie van het nieuwe museum sluit aan bij zowel het water, het plein als de polder. Het museum als pivot tussen plekken. Even verder ligt het veerhuisje. Op het gelijkvloers is er ruimte voor een bijzondere installatie, op het eerste een logement met zicht op het water. De kerktoren doet dienst als uitkijktoren, de klim wordt beloond met een uitzicht op het Scheldelandschap.