De site bestaat uit één grote baksteenloods met oostelijk een smallere betonsteenloods aangebouwd. Aangevuld met lage bijgebouwen op het westen en een sterk verouderd kantoorblok aan de straatzijde. Deze verloederde industriële site biedt -na langdurige leegstand- plaats aan de ateliers van schrijnwerkerij Verwerft.

De grootste loods met fijne dakspanten reikt tot aan het Albertkanaal, wordt behouden en gerenoveerd, uitzonderlijk voor een industriebouw. Van de betonsteenloods (lokaal uitgebrand) wordt het dak vernieuwd. In laatste instantie wordt besloten het verouderde kantoorblok aan de steenweg niet te slopen, maar te ontmantelen en de schil te herstellen i.f.v. een toekomstige invulling, bv. voor ruimte voor workshops in samenwerking met de technische school. De nieuwe kantoren en toonzaal zullen zich naar de kanaalzijde richten, weg van de drukte van de steenweg.

De organisatie is bepaald door de workflow. Hout wordt geleverd langs de straatzijde, de opslag zit daar, vervolgens de machinehal. De werkplekken en montageplaats achteraan bij het kanaal met uitzicht en rustig. Cruciaal is het scharnierpunt tussen montagehal - machinehal - kantoren: nl. de tekenkamer. Ze ligt in het verlengde van een gaanderij tussen machinehal en kantoren: waar klanten worden ontvangen met een zicht op het werkproces.

Onder het dak van de loods werden de kantoren  in  CLT opgetrokken. Tussen de opengemaakte kopgevel aan het kanaal en dit volume blijft een overdekte buitenkamer gevrijwaard. Met zicht op het kanaal is het een waardig onthaal voor klanten, maar tegelijk een vrijplaats voor allerlei experimenten. De refter van het personeel op +1 heeft hier een terras op hoogte, met zicht op het water.

De oostelijke loods wordt de montageruimte en biedt een panoramisch venster op het kanaal. De tuin tussen kanaal en montagehal, takt aan op de buitenkamer. Er wordt maximaal onthard over de hele site: waar enigszins mogelijk wordt beton weggehaald en komen planten en bomen in de plaats.

Jan Verwerft sterft vrij plotseling, een nieuwe generatie komt onverwacht snel aan zet: schoonzoon Mattias Deboutte en zoon Bart Verwerft hadden recent de eerst stappen in het bedrijf gezet. Mattias is architect -eerder werkzaam bij M.-José Van Hee, Macken & Macken-,  Bart is scheepsingenieur. Het wordt een bijzondere samenwerking tussen architect en bouwheer-schrijnwerkers, tussen broers en zussen. Met cruciale rol als ontwerper voor schoonbroer Mattias Deboutte balancerend op de rand tussen het vak van architect-ontwerper en van schrijnwerker, naast murmuur.

Na de eerste, zware jaren besluiten ze het bedrijfspand langsheen de E313 -temidden steeds zwaardere industrie- te verlaten en naar een kleinere-kmo-zone te verhuizen. Ze wensen geen nieuwe gronden aan te snijden, maar kiezen bij aankoop voor een verloederde site. Ze waarderen de authenticiteit van de baksteen panden. Ze willen circulair bouwen, met de juiste materialen en lage afvalstromen.

Industriebouwers zijn niet ingesteld op verbouwen en bepleiten steevast sloop en nieuwbouw. De eerste ingenieurs weten zich geen raad met het fijne stalen 3D-spantenvakwerk dat extra belast zou worden. Stabimi kan dit aspect counteren. Behoud is -meer dan waar ook- geen evidente keuze voor een industriegebouw en werd hier zwaar bevochten. Immers budget speelt een cruciale rol... de goedkopere systeem-nieuwbouw in beton lonkt. Elke financiële beslissing gaat over vele m2’s... elke euro werd 5x omgedraaid door bouwheer en architect.

Tijdens de werken ontmantelt de bouwheer maximaal het voormalige bedrijfspand en de bijhorende woning -die sowieso zullen gesloopt worden door de koper- : van ramen, tot planten, tot en met voorraadrekken die straks voor terrasconstructie zullen doorgaan... al wat kan wordt meegenomen... vaak is dat eigenhandig weekendwerk. Het eigen schrijnwerkersteam voert het schrijnwerk en alle bijzondere houten details uit.