'standaertsite' werd samen met 25 andere Belgische projecten genomineerd voor de European Price of Contemporary Architecture 2022 - Mies van der Rohe Award. 

'standaertsite' werd één van de finalisten uit de shortlist van 20 voor de Architectuur Prijs Gent 2021.

'standaertsite' werd samen met 30 andere projecten genomineerd voor de eerste editie van de Brussels Architecture Prize 2021, in de categorie 'Extra Muros'. 

Het terrein van de voormalige doe-het-zelf-zaak ‘Standaert’ raakt overhoeks aan 2 straten van het dense centrum van Ledeberg. Behalve dit raakvlak, reikt de site diep in het binnengebied, ommuurd door tuinmuren en bijbouwen. Hier iets wegsnijden, maakt echt een opening in de stad, er ontstaat plots perspectief.

De voornaamste intentie van de ontwerpers was om het aandeel park zo groot mogelijk te houden en tevens impact uit te laten oefenen tot in de beide straten van dit dense stadsweefsel. Het aandeel bebouwing werd beperkt en rationeel ingezet.

Het ontwerpvoorstel behoudt in het centrum van de site de ‘mooiste’ loods met fijne vakwerkspanten en herstelt deze in ere. Het wordt een groot slank gebouw dat dwars op de as van het hele terrein staat. Deze loods zal het kloppend hart van de site vormen met 4 ateliers/polyvante ruimtes waar heel wat buurtactiviteiten zullen doorgaan. Een royale passage, open tot in de nok, verbindt beide zijden van het park.

Vanuit de loods zullen bezoekers een overzicht hebben over een groot deel van het park. De architectuur zoekt de mogelijkheden op van de grens tussen binnen en buiten. Banken tegenaan het schrijnwerk bieden ruimte tot ontmoeting onder de ruime dakoversteek. Een transparante sokkel versterkt het doorzicht.  Hij huisvest ondermeer ‘de herberg’, het caféetje opengehouden door de buurt. De ateliers op de bovenverdieping krijgen een meer introvert karakter.

Aanvullend biedt een grote, heldere luifel in de hoek van het terrein plaats aan de activiteiten die minder nood hebben aan verwarming zoals buurtfeesten, concerten, marktjes, etc. De luifel vormt de achtergrond van het park gekeken vanuit de Bertolfstraat. Het dovencentrum dat achter de gemene muur ligt, krijgt een eigen toegang tot het park in de hoek.

De luifel spant zich op tussen de gemene muren van de site, kolomloos, zodat het park er ongehinderd onderdoor loopt. De luifel is opgebouwd uit de gerecupereerde gelamelleerde spanten van de gesloopte loodsen. Eenzelfde principe bedachten we voor het herbruiken van de bestaande betonverharding door drainage-gaten te maken waar nodig, maar werd niet weerhouden door de stad.

Het park loopt tot aan de straten, brengt het groen tot op de rand van de stoep, doorbreekt even de gevelrijen. De toegangen worden vrijgehouden en de wachtgevels worden afgewerkt. Kunstwerken van Marc Nagtzaam sieren de wachtgevels als stalen lijntekeningen waartegen klimplanten mogen opgroeien.

In het park wisselen bomen, bessenstruiken en bloemenrijke grasvelden elkaar af, klimplanten sieren de vele tuinmuren die de site omringen. Hier en daar voorziet het ontwerp grotere bomen met zitplekken onder hun kruinen. Tussen loods en luifel ligt een zonnige binnentuin. Hier kunnen mensen elkaar ontmoeten in een groene oase. Zitplekken worden afgewisseld met plantenbedden. Door ‘eigen kweek’ te vermengen met bloeiende en geurende planten wordt dit een ‘lusttuin’ voor mens, flora en fauna.